Orada kaosun ortasında duran, ince bir gülümseme ile bir insan görüyorum. Sadece milyonlarca hastaya bakım vermiş biri değil, aynı zamanda bundan zevk alıyorlar.

Teknoloji sürekli değişiyor. Yeni süreç, prosedürler ve politikalar o kadar hızlı ortaya çıkıyor ki, bu son değişikliği öğrenmek için zamanınız yoktur. Birkaç yılda bir yönetimde yeni yüzler vardır.

Fakat hemşire kalır.

Hemşire bu dümenin değişmez kaptanıdır.

Bir şeyler sürekli değişiyor olsa bile günün sonunda, hala insanlara bakım veren bir hemşire vardır.

Bire bir bakım, “ Ben tam yanındayım ”, “ vazgeçme ” anları. “ Gerçekten korktuğunu biliyorum - seni terk etmeyeceğim ” anları. “ Ailemi, arkadaşlarımı erteleyip devam ediyorum; hastama bakım veriyorum çünkü bundan daha iyisini hak ediyorlar” anları.

Fazla mesai ile uğraşacaklar. Kafa karıştırıcı grafik sistemleri ile ilgilenecekler. Tüm üslerin hastane için yasal olarak kapsandığından emin olmak için grafik olarak insanca imkansız gereksinimler ve görevlerle ilgilenecekler. Erken gelecekler. Geç çıkacaklar. İşe gitmek ve insanlara bakmak için sevdikleriyle geçirdikleri zamandan verecekler. Kendilerini zorlayacaklar. Sadece hastalarına bakmak için yapmaktan nefret ettikleri şeyleri yapacaklar.  Ve bunu bir kalp atışı için. Bir PQRS, için yapacaklar....

Hemşire kelimesini duyduğumda - kalabalık bir odanın ortasında kendine güvenen insanı görüyorum, dünya dönüp dururken… sessizce orada oturuyor.

Bir hastayla bağlantı kurarlar ve etraflarındaki delilikten tamamen habersizdirler.

Ve hasta kendini güvende hissediyor .

Siz ne düşünüyorsunuz???????????