Alıntı:Blogunuzun sıkı bir takipçisiyim ve yazılarınızı her zaman dört gözle bekliyorum! son derece zeki ve bilinçli 11 aylık bir oğlumun evde oturan annesiyim. Uzun süre kendi başına oynayabilir ve genellikle çok mutlu küçük bir adamdır. Ne yazık ki, 3 veya 4 aylık olduğundan beri bazı büyük uyku sorunları yaşıyoruz. Tipik olarak günde 3 - 4 şekerleme ihtiyacı vardır, her bir şekerleme sadece yaklaşık 1/2 saat sürer ve gece başına yaklaşık 12 saat uyku sürer. Ancak onu uyutmanın tek yolu, onu sallayarak uyutmaktır (her seferinde 15 - 90 dakika arasında sürebilir) ve her gece en az 3 kez uyanır. Kucaklanmayı seviyor ve eğer onu tutarsam çok daha iyi uyuyor. Sorum şu: Daha iyi uykuya dalmasına nasıl yardımcı olabilirim? Ağlamasına izin vermeli miyim (son denememize rağmen 4 saatten fazla ağladı)? Her şeyi denedim, sonra ne yapmalıyım?
İlk birkaç ay boyunca çoğu bebek sizin tanımladığınız şekilde uyur (geceleri beslenmek için uyanmak, kısa şekerlemeler vb.). Çocuğunuzu sallayarak biraz daha hızlı ve kolay bir şekilde uyumasını sağlamaya çalışmışsınız ki bu alışkanlık yarattı. Çoğumuz bunun bazı versiyonlarını bebeklerimizle, özellikle de ilk doğanlarla yaparız. Bebeklerimizi uyutmak bizim işimizmiş gibi hissediyoruz , aslında işimiz uyumaya elverişli bir ortam yaratmak ve sonra sabırla bunun olmasına izin vermek.
Onu tek başına ağlamaya bırakmadan bu sallanan alışkanlığından kurtulmasına kesinlikle yardımcı olabilirsiniz, ancak rutindeki herhangi bir değişiklikte olduğu gibi, muhtemelen bir miktar ağlama ve mücadele olacaktır . İşte deneyebileceğiniz bazı şeyler…
Temel plan
Yaptığınızdan biraz daha azını yapmayı taahhüt edin ve onun biraz daha fazlasını yapmasına izin verin . Şekerlemelerle başlayın ve birkaç gün sonra yeni rutine gece de geçin.
Yararlı bileşenler
Temiz hava, sınırsız serbest hareket ve oyun (o uzun oyun süreleri harikadır ve dışarıda olduklarında daha da iyidir), öngörülebilir , huzurlu, yavaş tempolu günler, aşırı uyarılmaya karşı korunmaya özen gösterilir - hepsi sağlıklı uykuya katkıda bulunur. Yorgunluğun erken belirtilerini dikkatli bir şekilde izlemeye çalışın (bazı çocuklar için bu sersemlemiş bir ifadedir), çünkü aşırı yorgunluk uyku direncine neden olabilir.
Önce Hazırlanın
, ona ne yapacağınızı söyleyin ve değişiklikleri kabul edin . "Bugün şekerleme için sen uyuyana kadar yanında kalacağım. Genelde seni tutar ve sallarım ama şimdi yanında kalırken rahatlamana izin vereceğim. Biraz farklı hissettirecek." Yatma vakti rutininin geri kalanını tamamen aynı tutun. Örneğin: banyo yapmak, emzirmek veya biberonla beslemek, bir hikaye, bir şarkı, perdeleri veya perdeleri kapatmak, müzik kutusunu açmak vb.
Yatma vaktinde Sallanmak
yerine, bunu istiyor gibi görünüyorsa dokunmanız yeterli. Yatağınızdaysa yanına yatın ya da beşiğinin yanına oturun ve orada onu destekleyin, uykuya dalarken onunla yatıştırıcı bir şekilde konuşun. Bunu ilk kez denediğinizde zor olabilir. Kendinizi sakinleştirin, böylece her şeyin yolunda olduğundan emin olabilir. Ağlamanın ilk dakikaları genellikle fazla enerjiyi boşaltır. Ağlaması artarsa, duygularını kabul edin. "Sakinleşmekte zorlanıyorsun." Bazı çocuklar, siz odadan çıkarsanız bırakıp rahatlamayı daha kolay bulur, ancak içgüdüleriniz size aksini söylüyorsa (veya bebeğin ağlaması artarsa), kalın. Ayrılırsan, ona "İyi dinlenmeler, seni seviyorum, bana ihtiyacın olursa geri geleceğim" dediğinizden emin olun.
Bunu birlikte yaptığınız çok olumlu bir yolculuk olarak düşünmeyi unutmayın , çünkü öyle! Gerçekten önemli bir şeyi öğrenmesine yardımcı oluyorsunuz - bağımsız olarak uykuya dalma becerisi. Ve bu, geceleri kıpırdadığında ve biraz uyandığında (tüm küçük çocukların yaptığı gibi), yakında tamamen uyanık olmak ve eskiden olduğu gibi sizin yardımınıza ihtiyaç duymak yerine, yeniden uyku bulma güvenine ve yeteneğine sahip olacağı anlamına gelir. Anahtar, oğlunuzun bu beceriyi öğreneceğine güvenmek ve ona yapamayacağını ileten müdahalelerden kaçınmaktır. Proje güveni.
“Unutmayın, kimse başka bir insanı uykuya daldıramaz. Nasıl gevşeyip uykunun gelmesine izin verileceği, herkes gibi çocuğunuzun da kendi kendine öğrenmesi gereken bir beceridir.” – Magda Gerber
