Bir gece 4 aylık oğlumu uykuya dalmasına yardımcı olmak için sallıyordum. Yeni kundaklanmamış, elleri serbestti ve yüzünü ovuşturarak etrafta kıpırdandı. Son zamanlarda, kendimi onu uyutmak için gittikçe daha çok çalışırken bulmuştum ki bu tuhaf görünüyordu, çünkü uykunun daha iyi olması gerekiyordu, daha da kötü olması gerekmiyordu?

İşte o zaman anladım: Yoluna çıkıyorum.

Burada onu "uyutmak" için çok çalışıyordum - ama bekleyin, uyku doğal, temel biyolojik bir işlevdir. Kıpırdanması ve yüzünü ovuşturmasıyla kendini sakinleştirmeye ve uyumaya çalıştığını fark ettim, ancak pratik yapacak yeri yoktu çünkü ben onun yerine bunu yapmakla meşguldüm.

Araştırmalar, klinik uygulamalar ve kendi küçüklerimden öğrendiğim şey, bebeklerin uyumak istedikleridir , ancak biz ebeveynler (bilmeden ve büyük niyetlerle) onların bunu yapma yeteneklerine müdahale edebiliriz.

---

Uyku “eğitimi”, bebeklerin doğal olmayan bir şeye zorlandıkları fikrini uyandıran eski bir terimdir. Hayatın güzel, doğal yönü olarak uyku hakkında konuşalım. Bu kutuplaştırıcı bir konu, ama olması gerekmiyor. Bebek beyinlerinin nasıl çalıştığına dair bazı temel yanlış anlamaları düzelttiğinizde, tüm iyi uyku işi çok daha kolay hale gelir.

"Eğitim" yok. Sadece uyuyor.


Bir insanı uyuması için eğitemezsiniz - bizler uyumak için yaratıldık. Yenidoğanın sirkadiyen sisteminin olgunlaşması zaman alır, ancak beş ay kadar sonra bir bebek uzun süreli gece uykusuna sahip olabilir. Parmaklarını veya başparmağını bulmak için ince motor becerileri ve hatta belki de en sevdiği uyku pozisyonuna geçmek için kaba motor becerileri ile daha bilinçli ve kontrollü hale gelir.

Uyumayı “öğrenmiyoruz” çünkü beynin derinlerinde programlanmış durumda ama uyku alışkanlıklarını “öğreniyoruz”. Bebekler, iyi bir uyku ortamında sevgililerini kucaklamak ve rahat beşiklerinde uykuya dalmak gibi yararlı olanları veya emzirirken uykuya dalmak veya bir yoga topunun üzerinde zıplamak gibi yararsız olanları öğrenebilirler. (Annenin kollarında uykuya dalmak en tatlısıdır. Bu, ancak daha büyük bir bebek için defalarca tekrarlanırsa yararsız bir alışkanlık haline gelir.) Yararlı alışkanlıklar bebeğin doğal uyku becerilerinin parlamasını sağlar. Yararsız olanlar, uykuya geri dönmek için dışarıdan uzanarak bebeğin modelini oluşturur - bu, gece boyunca ondan haber aldığınız anlamına gelir.

---

Eğitime ihtiyacı olan anne babalardır.

Yenidoğanların, küçük sinir sistemlerini düzenlemek için tüm bu sallanma, susma ve zıplama hareketlerine ihtiyaçları vardır. Ancak büyüdükçe, giderek daha fazla kendi kendini düzenleyebilir hale gelirler . İlk dört ayda ebeveynlerle çalıştığımızda asıl amacımız onların yavaş yavaş biraz daha azını yapmalarına yardımcı olmaktır . Sadece ne olduğunu görmek için. Bebekler gerçekten yardımımıza ihtiyaç duyup duymadıklarını bize bildirirler, ancak biz ebeveynleri biraz meraklı olmaları için “eğitmeye” ve onlara kendi başlarına halletmeleri için alan vermeye çalışıyoruz.

Benim durumumda, oğlumu uykuya daldırmanın kendi kendini yatıştırma becerilerini gölgelediğini fark ettiğimde, ona açıkça ihtiyaç duyduğu alanı vermek için geri adım atmak zorunda kaldım. Protesto etti - neden olmasın? İyi yerleşmiş bir kalıbı değiştiriyordum. Yeni düzeni anlayınca -yakınlarda olduğumu ama uykuyu yatıştırmaktan sorumlu olduğunu- en sevdiği uyku pozisyonunu  buldu ve uykusu büyük ölçüde düzeldi. 


“Bir kerelik düzeltme” zihniyeti hayal kırıklığına yol açar.


Bebekler ve çocuklar değişir. Sürekli. Ebeveynlerin sağlıklı uykuyu bir eğitim seansı olarak değil, bir aile felsefesi olarak düşünmelerini istiyoruz. Uykumuza öncelik veriyoruz. Bunu destekleyen rutinlerimiz var ve sonra ışıklar söndüğünde hepimiz kendi işlerimizden sorumluyuz: Rahatlamak, başparmağımızı emmek, battaniyeleri çekmek. Uykuya bu şekilde yaklaştığınızda diş çıkarma, seyahat etme, hastalık veya büyük yatağa geçiş gibi şeyler sizi rahatsız etmeyecek veya hayal kırıklığına uğramayacaksınız. Birkaç engebeli gece normaldir, ancak sonra uyku felsefenize dönersiniz ve herkes iyi uyumaya döner.