Bu her gün konuştuğum bir şey. Aslında, genellikle günde birkaç kez. Ebeveynler, yürümeye başlayan çocuklarının yemek yemediği ve onlarda ciddi bir sorun olduğu konusunda çok endişelenirler. Gerçek şu ki, 1 ile 5 yaş arasında, yeni yürümeye başlayan bir çocuğun iştahının yavaşlaması tamamen normaldir. Çocuğunuz yeterince yemiyor, asla aç değil veya siz kaşıkla beslemedikçe yemek yemiyor gibi görünebilir. İyi haber şu ki, çocuğunuzun enerji seviyesi normal olduğu ve büyüme eğrileri boyunca büyüdüğü sürece sorun olmayacaktır.



"Ama neden yemiyorlar?" 

Ebeveynler, bebeklerinin ilk yıl boyunca ortalama 15 kilo almasına alışkındır ve 1 ile 5 yaşları arasında, okul öncesi yıllarda yürümeye başlayan çocuklar, yılda sadece dört ila beş kilo alırlar. Yani bu çocuklar aslında fazla kilo almadan üç ila dört ay yaşayabilirler. O kadar hızlı büyümüyorlar. Daha az kaloriye ihtiyaçları var ve iştahları zayıf görünüyor.  Buna fizyolojik anoreksi denir.

Bir çocuğun ne kadar yemek yemeyi seçeceği beyindeki iştah merkezi tarafından kontrol edilir. Çocuklar zaten büyüme ve enerji için ihtiyaç duydukları kadar yemeye programlanmıştır. Birçok ebeveyn, çocuğunun iştahsızlığının hastalanmasına veya vitamin eksikliği geliştirmesine neden olabileceğinden endişe ettikleri için, çocuğunu ihtiyaç duyduğundan daha fazla yemeye zorlamaya çalışır. İyi haber şu ki bu doğru değil. Ama ne olabilir ki, zorla besleme, yemek zamanını çocuğunuz için daha fazla ceza haline getirerek çocuğun iştahını azaltır.

Oğullarımızda bu durumu yaşadık. Büyüme eğrisinin altındaydılar, her zaman küçüklerdi. Bu yeme evresinden geçtiklerinde, gerçekten sinir bozucuydu ve bir kaşık dolusu yiyecek alıp ağızlarına tıkmak istiyorsunuz ama bu yanlış bir şey. Çocuğunuzun iştahı, büyüdükçe ve genellikle anaokuluna başladıkları sıralarda daha fazla yemeye ihtiyaç duyduğunda artacaktır. Tam zamanında çocuklarımız yemeye başladı "



Peki bu yeme gücü mücadelesinde hem siz hem de çocuğunuz nasıl hayatta kalabilirsiniz? 

Önce çocuğunuza güvenin. Çocuklar genellikle ihtiyaçları kadar yerler. Çocuğunuzun beyni, yeterince kalori aldığından emin olacaktır. Sağlıklı yemekler ve atıştırmalıklar servis edin. Çocuğunuz açsa, yemek yer. Değillerse, yemek yemeyecekler ve iyi olacaklar ve bir sonraki öğüne kadar acıkacaklar. Onlara yemelerini veya daha fazla yemelerini hatırlatmak bile geri tepecektir.

Birçok ebeveyn de çocuklarına gün boyu atıştırmalıklar sunmak ister. Bu büyük bir hayır-hayır. Çocuklar o kadar çok abur cubur olacak ki asla gerçekten aç olmayacaklar. 

Çocuğunuz öğünler arasında susadıysa, su verin. Çocuğunuzun içtiği meyve suyu miktarını her gün sınırlayın. Meyve suyunun sağlıklı olduğu düşünülse de, saf şeker ve kaloridir.

Süt, çoğu katı gıda kadar kalori içerir ve bu nedenle çok fazla süt veya meyve suyu içmek çocukları doyurabilir ve sonra bir şey yemek için aç kalmazlar. Yine, izin versek çocuklarım gün boyu süt içerdi ve daha yemek başlamadan önce bütün bir bardak içerlerdi ve sonra birkaç lokmada tok olduklarını söylerlerdi.


Zorla besleme, yeme güç mücadelelerinin ana nedenidir. İştahsız bir çocuğun ebeveynleri, kaşığı alıp yemekle doldurmaya, gülümsemeye ve çocuğu alması için kandırmaya çalışma eğiliminde olacaktır. Çocuğunuz kaşık kullanacak yaşa geldiğinde, ebeveyn olarak bir daha asla elinize almayın. Çocuğunuz açsa, kendi kendini besler. Ebeveynler kendilerini beslemeye odaklanmalıdır. Bu biraz sinsi bir şey ama çocuklar anne babaları ne yapıyorsa onu yapmaktan hoşlanırlar, bu yüzden sizi yemek yerken görürlerse onlar da yapmak isterler.

Ebeveynlerin ayrıca yemek zamanlarını keyifli hale getirmeleri ve onları eleştiri veya özdenetim konusunda mücadele etme zamanı haline getirmekten kaçınmaları gerekir. Çocuğunuzun yanında ne kadar yediği veya ne kadar az yediği hakkında konuşmayın. Yine, bu geri tepecek. Ailenin geri kalanı yemek yedikten sonra çocuğunuzu yemek masasına oturtmayın. Bu, çocuğunuzun yalnızca kendisi ve genel olarak yemek zamanı hakkında kötü hissetmesine neden olur.

Çocuğunun yeterince yemek yemediğinden endişelenen ebeveynler, derin uçlara gidebilir ve biraz mantıksız olabilir. Bazıları çocuklarını beslemek için gecenin bir yarısında uyandırır. Bazıları gün boyunca birer saatlik aralarla çocuklarına atıştırmalıklar sunarken, bazıları başka ülkelerdeki aç çocuklar hakkında konuşarak ya da “Benim yaptığımı yemiyorsan, yapmamışsın demektir” diyerek çocuğunu suçlu hissettirmeye çalışıyor.  Ancak en yaygın hata, bir çocuğun kaşığını veya çatalını alıp yemeği ağzına götürmek için çeşitli yollar denemektir.

Beslenme mücadelelerini önlemenin ana yolu, çocuğunuza kendi kendini nasıl besleyeceğini öğretmektir. Çocuğunuzun beslenmesini hızlandırmasına izin verin. Unutmayın, çocuğunuz iştah açıcı yemek yeme çöküşünden sağ çıkacaktır. Vücutlarının doğal olarak yaptığını yapıyorlar. Bunu kazanamayacağınız bir güç mücadelesine dönüştürmeyin.